BİR YUDUM BİR YILDIZ...
*
Balkondayım..
Dedemin evindeyim..
Küçük bir kasabada büyük bir ev..
Zaman önemsiz.Geçip gidince zaten kalan bir tek anılar.Hiç yaşanmamış ve uydurulmuş gibi..
Ama gerçek gibi anlatılabiliyor.
Kocaman bir bahçe önümde ama ben sonradan yapılmış balkonda bir bardak çay elimde , geceleri binlerce yıldız eşliğinde içmeyi tercih ediyorum ...Yudum yudum..
O kadar çok yıldız var ki her yudumda bir tanesi kayıyor..
Bir yudum bir yıldız..
Bir yudum bir yıldız...
A bu sefer bir yudumda iki yıldız kaydırdım...
Aşağıdan akan tohma suyundan serinlik geliyor..Burada olmayı seviyorum..
Ama yine de insan ne kadar memnuniyetsiz bir yaratık..
Her yer ona dar geliyor..
Üşüdüm , ceketimi çıkarmalıyım...
Daha çok üşümeliyim,daha çok anlamalıyım..
posted by HaNNeLiSe at 15:49
4 Comments:
cırrrr...
cırrrrrrr...
Diye ötüyordu di mi çekirgeler, yıldız kaysa da kaymasa da...
Biraz daha üşüsen de, üşümesen de..
bilirsiniz, büyük şehirlerin ışıkları yıldızları bastırır. her seferinde saymaya çalışıp 100 küsuruncuya geldiğimizde ne kadar çok olduklarını farkedip saymaktan vazgeçmeyeli, kayanlara bakıp dilek tutmayalı uzun zaman oldu. belki de bu yüzden böylesine mutsuz ve umutsuz kaldık?
GroteskAda ;
Evet,öyle ötüyorlardı..
Cırr cırr..
Hem de çok..
-Voz voz böceği-ni bilir misiniz?
Onlar da gelirdi gecenin içinden..
Anyone ;
O kasabadan uzaklaştıkça yıldızlar azaldı..
Yıldızlar azaldıkça herşey sahteleşmeye başladı, gözümle gördüm...
Sahteleştikçe herşey biz böyle mutsuz ve umutsuz kaldık...
Yorum Gönder
<< Home