Hiçbirşey söylemek istemiyorum aslında.Susmak var sadece aklımda.
Saçmalıklarında -ruhumun- içinde- kaybolurken parmaklarım, sadece susmak var aklımda..
Dilimde,parmaklarımda , gözlerimde bakışlarımla....Sadece susmak..

Derin bir ohh çekmeye hasretim..
Güzel bir güne uyanmaya hasret...

Mutlu,huzurlu olabilirim...
Ama işte bir nihavend makamına hasretim...

Sonra

"Hiçbir şeyde gözüm yok..
Sen yanımda ol yeter.
Kapkaranlık odama.
Mehtap gibi doğ yeter."
diye şarkı söyleyebilirim.

Ama bunu da söyleyecek birine hasretim...

"Sevil de sevme
Ağlama ağlat
Yoksa dert olur bu tatlı hayat" felsefesinden kaldım...
Uygulamasını yaptım..
Ama daha dert oldu..

Her neyse

"Kimseye etmem şikayet,ağlarım ben halime..
Titrerim mücrim gibi baktıkça istikbalime"

diye noktalarım..